Sunday, December 4, 2011

Everything's fine so far, alhamdulillah.

Assalamualaikum, kalau jawab sayang tak jawab dosa :p

So now here i am at my study table trying to study but hmmm. Rasanya homesick. I should be studying right now  but hmm i need someone to talk to but i dont wanna be a burden to anyone. 

Last few weeks, insan yang paling lemah itu aku. Terpaling tersangat lemah. Tapi sekarang, perlahan lahan aku cuba daki balik gunung yang aku panjat. Perlahan lahan, alhamdulillah dengan sokongan mama papa and dia. Nt to forget Allah. Yang tak pernah sekali tinggal aku. Terima kasih :')

Jadi sekarang, antara aku dan Fauzi, apa yang ada ialah hubungan jarak jauh. Dan alhamdulillah, this long distance relationship makes us stronger. Much more stronger than before. Alhamdullilah. Tiap hari, aku doa pada tuhan mudahan dia takkan pernah bosan sama aku. Juga sebaliknya. Mudahan hubungan ini kau rahmati.Amin. 

Terima kasih mama papa sebab sentiasa bagi sokongan. Terima kasih sebab masih bagi peluang dan macam macam lagi  yang tak terucap. 

Terima kasih, Fauzi Mohamad sebab setiap kali balik awak ambil. Terima kasih sebab bazir duit minyak berkejar habis kelas terus datang ambil saya. Terima kasih, jumaat sabtu ahad bawak saya makan sedap sebab awak tahu makanan dekat sini macam mana. Terima kasih, bawak saya dgn balqis keluar tengok movie. Terima kasih bawak saya jumpa Nabiha. Terima kasih bagi saya duit untuk shopping. Terima kasih belikan bag baru untuk saya pergi kuliah. Terima kasih bagi saya hoodie awak, perfume awak, wristband awak. Dan terima kasih sebab jumpa ahli keluarga saya mintak kebenaran nak hantar  saya. 

Tak mampu nak listkan semua. Yang pasti, aku bersyukur dengan apa yang aku punya sekarang. 



Hujan bawa air mataku, yang mengalir membasuh lukaku. Aku hanya mampu berserah, moga cahaya di penanti.